bez smaku, ale nie zwracał na to uwagi, bo otworzył skrzynkę odbiorczą i patrzył na

kilkadziesiąt milionów. A ona zakochała się w tobie. W gliniarzu. Odrzuciła milionera. Coś
– Więc kto?
Ale nie słuchały, ujadały bez przerwy. Shanę ogarniał mrok. Usiłowała jeszcze raz
sposób. Jest jeszcze młoda, tyle ją jeszcze w życiu czeka. – Proszę – szepnęła. Głos łamał się
– Przypominasz sobie coś jeszcze?
bezpośrednim lotem.
rytmiczny stukot, z jakim śmigło helikoptera Straży Przybrzeżnej cięło powietrze.
– Wpadłem do Los Angeles na kilka dni. Pomyślałem, że cię odwiedzę.
Spojrzał na zwłoki bliźniaczek, które wyglądały, jakby dopiero co ukończyły szkołę
kazała mi przyrzec, że nikomu nie powiem... Już się obawiałam, że każe mi przysięgać na
do baz danych, ktoś szanowany w Parker Center, kto poprzez Jonasa Hayesa dowie się, jak
przed swoim apartamentowcem, niedaleko kampusu. Kiedyś była to elegancka rezydencja,
– Zdążysz. Jutro. – Szukała lodu w zamrażarce. – I tak nie przywrócisz życia tym
zatrzymał się przy przystanku.

Przeglądał informacje o zabójstwie McIntyre. Zgłoszenie koło ósmej rano, zadzwoniła
ustach. Wzięła go za rękę i ze złośliwym, zimnym uśmiechem odciągała go coraz dalej.
tej, która do niego dzwoniła, chyba że jest idiotką. Instynkt podpowiadał, że od dawna jej tu
Montoya.
końca była zdecydowała. Bentz podejrzewał, że po prostu brakuje jej tętniącej życiem
lokach. Nie stała za ogrodzeniem z kutego żelaza.
I to jak.
za sobą. Biegła, dyszała ciężko, chciała wyprzedzić złowieszczy silnik i wrogie światło.
Wiedział tylko, że ktoś igra sobie z nim coraz śmielej.
nie są jeszcze bardzo widoczne, ale skóra już obwisła, a będzie jeszcze gorzej. Jennifer Bentz
Caitlyn przewróciła się na drugi bok, otworzyła oczy i spojrzała na budzik. Ósma trzydzieści? Niemożliwe. Na kamiennej podłodze werandy kładły się długie cienie - zapowiedź nadchodzącej nocy. Pewnie zasnęła po tych kilku drinkach wypitych z Kelly
– Czasy, gdy dzieci są w szkole, są trudne, delikatnie mówiąc.
– Tak. – Oczywiście to kłamstwo. Kiedy po raz ostatni widział Jennifer, była pełna życia,
Pokonując zakręt z piskiem opon, Montoya zwolnił i zadzwonił do Abby.
Poszedł pod prysznic, stał w strumieniu ciepłej wody, nie zawracał sobie głowy goleniem.